Ach, elke mama maakt 't denk ik wel eens mee. Heb je vreselijk je best gedaan op een overheerlijke maaltijd en dan de reactie van je kind, liefst nog voordat er een hap geproefd is: "lust ik niet".
Ik ga dus af en toe ook receptblogjes plaatsen met wat hier de toppers zijn!
Vandaag de aftrap: Wraps met spitskool en gehakt.
Makkelijk, gezond en niet onbelangrijk: snel klaar!
We zijn net thuis na zwemles. Kwartiertje in de oven en eten maar. 't Was heerlijk (al zeg ik 't zelf....)
Nodig:
- 1 spitskool
- 300 gram gehakt
- 1 tl kerriepoeder
- snufje zout
- eventueel peper
- 4 wraps (eventueel tomaat)
- smeerkaas of kruidenkaas
- tomatenketchup
- gerapste kaas
Bereiden:
- Spitskool klein snijden
- Bak het gehakt in 3 minuten rul
- Voeg kerriepoeder toe
- Nu ook de spitskool erbij en in 4 minuten beetgaar bakken
- Breng op smaak met peper en zout
- Bestrijk de wraps met de smeerkaas
- Op de smeerkaas een dun laagje tomatenketchup uitstrijken
- Verdeel het gehaktmengsel over de wraps en rol ze op en leg ze in een ovenschaal
- Strooi geraspte kaas over de wraps
- Oven op 150 graden voorverwarmen
- Ongeveer 15 minuten verwarmen
- Eet smakelijk
Ik was al eerder een blog gestart, maar die bleek veel te lastig om te beheren. Nu dus poging 2 om via een blog een klein kijkje in ons leven te geven. Eerst maar even 't eerste bericht van de 'oude' blog:
12 maart 2011
't Moest er nu maar eens van komen, ik start een weblog. Spannend om zomaar mijn gedachten aan de wijde wereld toe te vertrouwen en daarom begin ik anoniem onder de naam (BAM)mamma.
(BAM)mamma, omdat ik sinds ruim 4 jaar trotse mamma ben van een mooie dochter. BAM staat voor Bewust Alleenstaande Moeder. Wat mij betreft klopt het Bewust en Moeder wel. Alleenstaand klopt ook wel, maar dat deel van de titel is niet Bewust. Alleenstaand ben ik niet uit overtuiging, maar omdat mijn leven nu eenmaal zo gelopen is.
En alleenstaand als ik was, dacht ik op mijn 34e: niet meer wachten op die prins op 't witte paard, ik ga werk maken van mijn kinderwens. En alhoewel voor mij het ideale gezin uit mama, papa en kindje(s) bestaat, ben ik blij dat ik toen die stap gezet heb.
Eerst was er die vreselijk lange zoektocht naar informatie, maken van vele keuzes, zoeken naar een donor en zoeken naar een behandelcentrum die mee wilde werken mijn kinderwens waarheid te laten worden. Uiteindelijk was ik op mijn 37e zover dat ik werkelijk kon starten. Via IUI ben ik na de 3e poging zwanger geraakt en na een best zware zwangerschap lag dan eindelijk mijn kindje in mijn armen.
En nu zijn we dan alweer 4 hele jaren verder. Gelukkige jaren, maar ook wel erg zwaar. Ik leek maar niet te herstellen van de zwangerschap. Uiteindelijk werd half 2009 geconstateerd dat ik een lekkende hartklep had en ben eind 2009 daaraan geopereerd. Een moeilijke tijd voor zowel mezelf, als ook voor mijn dochtertje uiteraard. Ondanks veel hulp van familie en kennissen, mis je op zo'n moment een partner, die kan zorgen dat 't leventje van je kind redelijk ongestoord door kan blijven draaien.
Gelukkig zijn we goed door deze tijd heen gekomen en na een periode van revalidatie startte een nieuw leven voor zowel moeder als kind.
Sinds september gaat mijn dochtertje naar school en krijg ik af en toe weer eens wat meer tijd voor mezelf. Mooi moment om eens wat over ons leventje op schrift te zetten en een blog te starten dus.
Vanaf nu probeer ik zo af en toe hier te schrijven over onze grote en kleine belevenissen.
Gewoon voor onszelf en misschien dat er lezers zijn die er af en toe ook plezier aan zullen beleven.
Gewoon om te laten zien dat een Bam-gezin ook maar een heel gewoon gezin is, met alles wat er bij gezinsleven hoort.
Gewoon, omdat er misschien nog vrouwen zijn die twijfelen of ze alleen een gezin willen/kunnen/durven starten en ik daar door een kijkje te geven in ons leven, misschien een heel klein steentje aan bij kan dragen.
Gewoon, omdat ik het leuk vind om te schrijven wat me bezighoud.
